Culturele woensdag, 24 november 2010

Den Bosch(ebollen)

Anders dan anders hadden we ditmaal 2 weken achtereenvolgend een excursie.

Vandaag zou deze excursie ons leiden naar Den Bosch waar wij op zoek gingen naar de ‘Perfecte Bossche Bol’.

In Den Bosch aangekomen wisten wij niet goed waar we onze queeste moesten beginnen, dus besloten we om maar een flink eind te gaan lopen.

Na om en nabij een uur te hebben gelopen kwamen we aan bij een reusachtig parkeerterrein waaraan een grote, oud uitziende, fabriek grensde.

‘Ha!’ dachten we, daar maken ze vast en zeker de fel begeerde Bossche Boll.

Met die gedachte in ons achterhoofd liepen we de ingang binnen.

We liepen verder het gebouw in. Op een gegeven moment kwamen we een zaal binnen waar een hele hoop mensen zaten. We besloten ons bij de menigte aan te sluiten en erbij te gaan zitten.

Na enige tijd wachten kwam er een man die ons een aantal dingen ging vertellen:

Hij stelde zich voor als landschapsarchitect en begon een heel betoog over de belangen van de waterkringloop en verstedelijking en wat voor invloed dit had op de maatschappij.

Het was een waanzinnig interessant verhaal.

Toen de man klaar was met zijn verhaal werd er een rondleiding gegeven.

We vonden het verhaal zo interessant dat we besloten om ook hier in mee te gaan.

Uit de rondleiding kwam nog eens dubbel en dwars naar voren dat we bij een soort educatief centrum waren aanbeland voor architecten. In dit centrum lieten ze het nieuwste van het nieuwste zien op het gebied van duurzaam bouwen en energie besparen. Het was waanzinnig interessant en de man van wie we de rondleiding kregen wist ons zeer veel te vertellen.

Als afsluiter was er nog een spreker die zich inzette voor groene daken. Het hebben van flora op je dak heeft vele voordelen. Aarde isoleert goed en het is gunstig voor het filteren van hemelwater. Ook is het gunstig voor de co2 kringloop en de lucht kwaliteit. Dit is natuurlijk een fantastische nieuwe manier van denken. Waarom heeft nog niet elk huis zo’n groen dak, als je al deze voordelen hebt gehoord?

Toen dit hele onverwachte spektakel was afgelopen wierp ik een blik op de klok.

HET WAS AL 4 UUR!, wat betekende dat we nog maar 2 uur de tijd hadden om ‘de perfecte Bossche Bol’ op te sporen en te verorberen.

We besloten weer terug te lopen richting het station.

Eenmaal daar aangekomen sprak ik de eerst willekeurige man aan die ik tegenkwam met de vraag: “weet u waar ik ‘s werelds beste Bossche Bollen kan vinden?”

De man antwoordde kort en wees: “Daar heen”. Opnieuw keek ik op mijn klok en ik zag dat het inmiddels al kwart voor 5 was. Ik begon het nu toch echt benauwd te krijgen maar toen ik opkeek van mijn horloge zag ik in de verte een geestverschijning…of niet? Het was een wit bord met daarop in zwarte letters: “Banketbakkerij Jan de Groot, dé specialist in de beste Bossche Bollen”

EINDELIJK, mijn queeste was tot een eind gekomen, ik had ‘de perfecte Bossche Bol’ weten te bemachtigen…hmmmmmmmmm.

Culturele woensdag, 17 november 2010

AVR

Om nog maar eens voort te borduren op de bewustwording van je eigen afval en wat er mee gebeurd, was het deze week tijd om langs te gaan bij een afvalverwerkingsbedrijf.

We gingen naar AVR, in duiven (vlak bij Arnhem).

We gingen in het bijzonder naar dit bedrijf omdat dit bedrijf zeer ontwikkeld is op het gebied van terugdringen van CO2 uitstoot en het efficiënt omgaan met restenergie.

Na een korte inleiding over hoe het complex in elkaar stak, kregen we een rondleiding over het terrein en langs de verschillende afvalverwerkingsinstallaties.

We kregen een hoop feiten te horen en de man die ons de rondleiding gaf leek ook erg bekwaam met zijn werk omdat hij heel veel wist te vertellen.

Het werd ons al snel duidelijk dat er bij het verwerken van afval meer komt kijken dan je denkt: zo moet een bedrijf als AVR rekening houden met hele strenge regels op het gebied van bijv. CO2 uitstoot.

Ook was het geweldig om te zien hoe men heeft nagedacht over het efficiënt verwerken van afval.

Dit merkten we vooral goed toen we even in de controlekamer mochten kijken.

Hier vandaan werd alles bestuurd en gecontroleerd.

Van de verbrandingsoven tot de grijpklauw die alles in de stortkokers gooide, alles werd via de computer bediend en in de gaten gehouden.

Ook kregen we te horen dat AVR energie levert aan de regio die zij weer weten te winnen uit restwarmte.

Na de rondleiding volgde nog een outro van een andere medewerker.

Wat ik heel mooi vond om te horen was dat de investeerders van AVR het gewoon “voor de poen” doen. Ik vind het heel goed dat ze dat gewoon zeggen. Ze zeggen er natuurlijk ook bij dat ze het mooi vinden om te zien dat de technologische vooruitgang op het gebied van het verwerken van afval ervoor zorgt dat we steeds schoner en steeds efficiënter ons afval kunnen verwerken.

Maar er is niemand in deze wereld die zoiets voor niets zou doen, en dat benadrukt nog maar weer eens hoe belangrijk geld is in deze wereld en dat dat eigenlijk de brandstof is van de motor waarin wij leven.

  

Al met al was het heel goed om eens een kijkje te nemen bij een afvalverwerkingsbedrijf en om je bewust te worden van het feit dat er mensen heel slim en goed bezig zijn op dit gebied en dat het zo langzamerhand in een soort wetenschap een het veranderen is.

Waar het vroeger gewoon een oven was met een schoorsteen is het tegenwoordig een ‘state of the art’ installatie die in zijn geheel wordt gecontroleerd door computers en waarbij de CO2 wordt geïsoleerd.

Bedankt!

Culturele woensdag, 10 november 2010

Shock Doc

Helaas begon deze dag met een downer. Het programma werd omgegooid en we gingen niet meer naar Leidsche Rijn (hier zouden we naar een eco-neutraal gebouw gaan kijken en we zouden hier een rondleiding krijgen). Dus werd ons gevraagd om te verzamelen in de collegezaal waarna we verdere instructies zouden ontvangen over het alternatief.

We begrepen al snel dat het een rustig dagje zou worden waarop we vooral bezig zouden zijn met het kijken van spraakmakende documentaires.

We begonnen met Earth, de wonderschone natuurfilm van National Geographic die nog maar eens illustreert van wat voor een wondere wereld we deel uit maken.

Ik had hem al meerdere malen gezien, maar dat maakt hem eerlijk gezegd niet minder ontroerend.

Na Earth (en na een korte pauze) gingen we verder met een documentaire waarin een Canadese filmmaker probeert om industriële landschappen vast te leggen. Echt waanzinnig hoe subtiel hij dat heeft aangepakt en hoe hij eigenlijk er voor zorgt dat je een gigantische fabriek meer als een soort landschap ziet.

Ik vond het geen troosteloze documentaire, terwijl ik veel mensen dit wel heb horen zeggen.

Op deze documentaire volgde een docu over voedsel en consumeren, waarin diverse problemen rondom onze consumptie gerichte maatschappij aan de kaak worden gesteld.

Zo lieten ze zien dat aardappelen naast kwaliteit ook worden gefilterd op grootte.

Dat was echt bizar om te zien, het wordt namelijk alleen maar gedaan omdat er is aangetoond dat consumenten niet houden van kleine aardappelen of aardappelen met een afwijkende vorm.

Deze docu was naast schokkend ook best leerzaam. Ik heb veel gezien waarvan ik misschien wel wist dat het gebeurde, maar waar ik gewoon nog niet bij heb stil gestaan. Als je het op deze manier bekijkt is de mens eigenlijk heel asociaal, naar elkaar toe maar ook naar de natuur toe.

Het was jammer dat het oorspronkelijke programma moest worden omgegooid maar ondanks dat was het een reflectief dagje. Ook hebben we er een nieuwe opdracht bij: Maak met een groepje een filmpje over duurzaamheid.

Hier in het vervolg meer over.

Bedankt!

Culturele woensdag, 3 november 2010

In het bos

Deze culturele woensdag werd ingevuld met een excursie naar Heerenveen.

Op het programma stonden:
- Het museum Belvédère
- De ecokathedraal van Louis le Roy in Mildam

De dag begon NIET ZO VROEG (HA!), want ik kom uit Lelystad en ik had een lift geregeld en zo het geschiedde dat ik keurig netjes werd opgehaald. Een prettig begin van de dag.

Na een kort en aangenaam reisje kwamen we aan op de plaats van bestemming waar wij allereerst het museum Belvédère aandeden.

Het museum ligt midden in een schitterend mooi ruraal gebied waardoor de schoonheid van het ontwerp van het museum zeer subtiel naar voren springt.

Ik vond het een erg prettige plek.

In het museum kregen wij uiteraard de tijd om de collectie te bekijken. De vaste collectie bestaat uit twintigste-eeuwse en eigentijdse Nederlandse beeldende kunst met een accent op de noordelijke regio en Friesland. Ik vond het een hele prettige expositieruimte die opzich al heel interessant was om te zien.

Ook de diversiteit van de collectie vind ik altijd heel belangrijk en daar was in het museum Belvédère zeker spraken van. Niet alleen schilderijen maar ook diverse installaties prikkelden onze zintuigen. Er was veel te ontdekken.

Aan de ene kant jammer aan de andere kant leuk: we moesten verder met het programma. We zouden nu een wandeling maken naar de ecokathedraal van Louis le Roy in Mildam in kleine groepjes. De “catch” was alleen dat we de +- 40min durende wandeling in complete stilte moesten volbrengen. Ik besloot samen met mijn groepje om serieus aan deze opdracht te gaan staan en daar ben ik nu nogsteeds van aan het nagenieten. Het was zo bijzonder, je loopt door een prachtig mooi herfstbos waar alle kleuren te vinden zijn en waar je steeds weer iets nieuws ziet en hoort. Hoe langer en verder we liepen hoe minder ingekaderd en abstract de omgeving om ons heen werd. Met elke stap die we zette leek alles om ons heen wel beweeglijker en poëtischer te worden. Ik heb van die momenten gebruik gemaakt om over van alles na te denken en ik heb nog een paar dingen opgeschreven tijdens de wandeling:

“…Het was alsof ik een boek las. Voor mijn gevoel was het om me heen muis stil maar van binnen barstte het van geluid. Het geluid van je gedachten zijn soms de luidste…”

Kort samengevat: Ik vond de wandeling heel bijzonder, in meerdere opzichten. Wat ik nog wil toevoegen is dat het einde van de stilte heel vreemd aanvoelde.

Niemand van mijn groepje durfde de stilte te verbreken en dat was een soort teken dat we er allemaal van hadden genoten.

Na deze bijzondere ervaring kwamen we bij de ecokathedraal. Ik had nog nooit zoiets gezien. Een gigantisch bouwwerk dat zijn meerwaarde vindt in de gedachte dat het allemaal is gebouwd door 1 man: Louis le Roy. Hij is er 35 jaar mee bezig geweest en het is nogsteeds niet af (dat is het nooit overigens).

Het mooie is ook dat je ziet dat de plekken waar hij is begonnen alweer totaal zijn teruggenomen door de natuur. Ook dat is een hele mooie symboliek: De mens is heel machtig in zijn soort, maar zal het nooit winnen van de krachten van de natuur.

Ik vond het een dag met een gouden randje. De wandeling leeft nogsteeds voort in mijn gedachte en de diepere betekenis van de ecokathedraal raakt me nogsteeds.

Bedankt!