Culturele woensdag, 3 november 2010

In het bos

Deze culturele woensdag werd ingevuld met een excursie naar Heerenveen.

Op het programma stonden:
- Het museum Belvédère
- De ecokathedraal van Louis le Roy in Mildam

De dag begon NIET ZO VROEG (HA!), want ik kom uit Lelystad en ik had een lift geregeld en zo het geschiedde dat ik keurig netjes werd opgehaald. Een prettig begin van de dag.

Na een kort en aangenaam reisje kwamen we aan op de plaats van bestemming waar wij allereerst het museum Belvédère aandeden.

Het museum ligt midden in een schitterend mooi ruraal gebied waardoor de schoonheid van het ontwerp van het museum zeer subtiel naar voren springt.

Ik vond het een erg prettige plek.

In het museum kregen wij uiteraard de tijd om de collectie te bekijken. De vaste collectie bestaat uit twintigste-eeuwse en eigentijdse Nederlandse beeldende kunst met een accent op de noordelijke regio en Friesland. Ik vond het een hele prettige expositieruimte die opzich al heel interessant was om te zien.

Ook de diversiteit van de collectie vind ik altijd heel belangrijk en daar was in het museum Belvédère zeker spraken van. Niet alleen schilderijen maar ook diverse installaties prikkelden onze zintuigen. Er was veel te ontdekken.

Aan de ene kant jammer aan de andere kant leuk: we moesten verder met het programma. We zouden nu een wandeling maken naar de ecokathedraal van Louis le Roy in Mildam in kleine groepjes. De “catch” was alleen dat we de +- 40min durende wandeling in complete stilte moesten volbrengen. Ik besloot samen met mijn groepje om serieus aan deze opdracht te gaan staan en daar ben ik nu nogsteeds van aan het nagenieten. Het was zo bijzonder, je loopt door een prachtig mooi herfstbos waar alle kleuren te vinden zijn en waar je steeds weer iets nieuws ziet en hoort. Hoe langer en verder we liepen hoe minder ingekaderd en abstract de omgeving om ons heen werd. Met elke stap die we zette leek alles om ons heen wel beweeglijker en poëtischer te worden. Ik heb van die momenten gebruik gemaakt om over van alles na te denken en ik heb nog een paar dingen opgeschreven tijdens de wandeling:

“…Het was alsof ik een boek las. Voor mijn gevoel was het om me heen muis stil maar van binnen barstte het van geluid. Het geluid van je gedachten zijn soms de luidste…”

Kort samengevat: Ik vond de wandeling heel bijzonder, in meerdere opzichten. Wat ik nog wil toevoegen is dat het einde van de stilte heel vreemd aanvoelde.

Niemand van mijn groepje durfde de stilte te verbreken en dat was een soort teken dat we er allemaal van hadden genoten.

Na deze bijzondere ervaring kwamen we bij de ecokathedraal. Ik had nog nooit zoiets gezien. Een gigantisch bouwwerk dat zijn meerwaarde vindt in de gedachte dat het allemaal is gebouwd door 1 man: Louis le Roy. Hij is er 35 jaar mee bezig geweest en het is nogsteeds niet af (dat is het nooit overigens).

Het mooie is ook dat je ziet dat de plekken waar hij is begonnen alweer totaal zijn teruggenomen door de natuur. Ook dat is een hele mooie symboliek: De mens is heel machtig in zijn soort, maar zal het nooit winnen van de krachten van de natuur.

Ik vond het een dag met een gouden randje. De wandeling leeft nogsteeds voort in mijn gedachte en de diepere betekenis van de ecokathedraal raakt me nogsteeds.

Bedankt!